"Diezelfde avond vond hij een foto terug die was genomen op zijn lagere school in Charny, en hij moest huilen. Zittend achter zijn lessenaar hield het kind met zijn hand een schoolboek open. Het keek de kijker glimlachend aan, vol vreugde en moed. En dat kind, het was onbegrijpelijk, was hij. Het kind maakte zijn opgaven, leerde zijn lessen serieus en vol vertrouwen. Het betrad de wereld, het ontdekte de wereld, en het was niet bang van de wereld; het hield zich gereed om zijn plaats in de mensenmaatschappij in te nemen. Dat alles stond te lezen in de blik van het kind. Het droeg een kiel met een klein kraagje"
Wàt een (deprimerend) boek.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten